Institut opoziva načelnika ili gradonačelnika, nema ključne uvjete da ostvari puni potencijal instrumenta političke kontrole koju bi vršili građani. Stručnjaci ukazuju da ne postoji kvalitetan zakonski okvir za djelotvorno korištenje opoziva, niti postoji minimum političke demokratske kulture da bi građani prepoznali i ne bi dopustili zloupotrebu opoziva, piše BHRT.
Zakonske odredbe ograničavaju demokratski potencijal opoziva, jer je na lokalnim skupštinama/vijećima konačna odluka, bez obzira u kojem procentu građani zahtijevaju preispitivanje podrške načelnicima, kaže profesor Goran Marković.
Mogućnost zloupotrebe
– Jeste dobro rješenje kada neki manji postotak građana zahtijeva organiziranje opoziva, međutim ako je to neki veliki postotak građana 20, 30% smatram da ne bi bilo dobro da skupština može odlučiti da opoziv ne bude organiziran – kaže Marković.
Zakonom široko postavljen okvir razloga zbog kojih opoziv može biti pokrenut otvara mogućnost zloupotrebe opoziva iz čisto političkih, odnosno pogrešnih motiva, kaže ovaj profesor ustavnog prava. Istovremeno, inicijatori ne snose posljedice kada opoziv ne uspije.
– Skupštine nisu raspuštene, a entitetska vlast, odnosno nadležno ministarstvo se ponašalo na jedan ignorirajući način. Oni su prešutjeli rezultate referenduma za opoziv kojim su građani potvrdili podršku aktuelnim gradonačelnicima odnosno načelnicima – kaže politička analitičarka Tanja Topić.
Po meni raspuštanje skupštine općine grada u slučaju neuspjeha opoziva je jedna vrsta prijetnje skupštini općine ili grada da se ne upušta olako u tu avanturu e sad ako bi raspuštanje skupštine bilo zakonska obaveza, a ne samo mogućnost onda bi vrlo vjerojatno opozivi rijeđe bili organizirani.
Nosioci izvršne vlasti
Sugovornik BHRT-a smatra nedostatkom i sistem po kojem se skupštine, ali i nosioci izvršne vlasti biraju neposredno na izborima.
Kohabitacije su tada otvorena opcija, a opozivi instrument borbe političkih protivnika, umjesto instrument za zaštitu interesa građana.
Scena.ba
