Francuska glumica Marija Šnajder bila je praktično još uvijek tinejdžerka kada je bila primorana da za potrebe snimanja filma “Posljednji tango u Parizu” izvede brutalnu scenu silovanja sa kolegom skoro tri decenije starijim od nje – Marlonom Brandom. Ovo mučno iskustvo je ostavilo trajne posljedice po nju samu, ali i njenu karijeru, a do kraja života nije uspjela da se otarasi sjenki koje su pratile zbog te uloge.
Imala je samo 19
Marija Šnajder je imala 19 godina kada je dobila ulogu u kultnom ostvarenju, a partner u filmu bio joj je tada 48-godišnji Marlon Brando, već prekaljena glumačka veličina. Erotski dramski film iz 1972. u režiji Italijana Bernarda Bertolučija izazvao je kontroverzu, negodovanje i osudu kritičara i gledalaca širom svijeta, ali je ipak zaradio tada nevjerovatnih 96 miliona dolara na bioskopskim blagajnama širom svijeta.
Nedavno je u okviru Kanskog festvala prikazan i biografski film “Being Maria” upravo o liku i djelu ove Francuskinje, koji se između ostalog bavi i užasnim iskustvom na snimanju filma koji ju proslavio, ali i koji ju je doveo do toga da bude smještena na psihijatrijsku kliniku.
Marija Šnajder je 15. oktobra 1972. doslovno preko noći postala slavna, postavši žena o kojoj se najviše pričalo u čitavoj Americi. Nakon što je prethodne noći “Poslednji tango u Parizu” premijerno prikazan na Njujorškom filmskom festivalu, odmah je izazvao niz kontroverzi. Iako je u početku naišao na pozitivnu kritiku, izazvao je i bijes javnosti, a na kraju je čak i zabranjen za prikazivanje u kinima, piše “Daily Mail”.
Bertolučiju je u Italiji suđeno zbog opscenosti, a njegog sirov prikaz silovanja i emocionalnih prikazivanja doveo je do međunarodnih polemika. On je, inače, sam priznao da je ideju za film razvio iz sopstvenih seksualnih fantazija koje je dobio nakon što je “sanjao da je vidio prelepu, nepoznatu ženu na ulici i imao seks sa njom, a da nije znao ni ko je ona”.
Marija je u tom trenutku već dobila nekoliko malih uloga u različitim filmovima, ali je uloga lijepe i mlade Žan u Bertolučijevom filmu bila prva važna i velika. No, nije ni slutila koliko će ovaj angažman biti mračan.
Uslijedio je pakao
U filmu se Žan, njen lik, upušta u erotsku avanturu sa Polom, kog igra Brando, a koji insistira da njihova veza ostane isključivo seksualna i anonimna. Par se suočava sa nekoliko emotivnih rolekostera okom filma, ali uprkos što su strast i romantika osnovna tema, ovo nikako nije ljubavna priča.
U ozloglašenoj, ljubavnoj sceni Brandov lik je analno silovao lik Šnajderove na spratu pariskog stana, dok koristi puter kao lubrikant. Godinama kasnije otkriveno je da scena nije bila napisana u scenariju, da je bila sakrivena od Marije i da nije dobijena njena saglasnost za snimanje scene, a to je otkrio sam Bertoluči i u jednom intervjuu 2013. godine. “Nisam želio da Marija glumi… Želio sam da oseti bijes i poniženje”, rekao je.
– Sekvenca sa puterom je ideja koju sam dobio sa Marlonom ujutru uoči snimanja. Želio sam od nje reakciju devojčice, a ne glumice. I mislim da je mrzila mene i Marlona jer joj nismo rekli – istakao je.
Bertoluči je priznao da je bio “užasan” prema Mariji jer joj nije saopštio svoje planove, ali je dodao da nije zažalio zbog te odluke.
Šnajder je 2007, četiri godine prije smrti, za “Daily Mail” priznala da se osetila “pomalo kao da je silovana” i od strane Branda i od strane Bertolučija nakon što je snimila ovu šokantnu, vulgarnu scenu.
– Trebalo je da pozovem svog agenta ili advokata da dođu na set, jer ne možete natjerati nekoga da uradi nešto što nije u scenariju. Marlon mi je rekao: ‘Marija, ne brini, to je samo film’, ali tokom scene, iako ono što je Marlon radio nije bilo stvarno, moje suze su bile prave – ispičala je.
Glumica je istakla i da nije bilo privlačnosti između nje i Branda i da ga je posmatrala kao očinsku figuru. Za Bertolučija je imala daleko pogrdnije reči, nazvavši ga “debelim, znojavim manipulatorom”.
Marija je rekla da se odmah nakon što je film prikazan u kinima širom svijeta osjetila kao “seks simbol” i da ju je to učinilo “malo ludom”. “Nije mi se svidjela… Ta slika puna insinuacija, nevaljalih misli, koju su ljudi poslije stekli o meni. Ljudi su mi prilazili u avionu, govorili neprijatne stvari. Proganjali su me, osjećala sam se kao da me love””, akcentovala je.
Zatvorske kazne zbog filma za glavne glumce i režisera
Nakon što je film pušten u javnost, italijansko privatno tužilaštvo iz Bolonje pokrenulo je tužbu protiv glavnih aktera i kreatora djela na osnovu “opscenog sadržaja koji je uvredljiv za javnu pristojnost” i “opisa i prikazivanja masturbacije, pohotnih radnji i razvratne golotinje, praćenih zvukovima, uzdasima i vriscima zadovoljstva”.
U početku je tužba bila neuspješna, ali je u septembru 1973. godine Apelacioni sud u Bolonji osudio Bertolučija, Branda i Šnajderovu na dva mjeseca zatvora i novčanu kaznu, ali je presuda poništena u decembru iste godine.
Film je u to vrijeme bio toliko skandalozan da su Italijani tužili režisera i dva glavna aktera
Iako Marija nije završila iza rešetaka, reakcije i uvrede javnosti u Italiji dovele su je do ogromnog stresa i problema sa mentalnim zdravljem. “Kontroverza me je natjerala da poludim”, rekla je u jednom intervjuu, priznavši da se tada okrenula narkoticima kao sredstvu za bijeg od stvarnosti.
Glumica nimalo nije uživala u novostečenoj slavi, šta više to ju je dovelo do pokušaja da sebi oduzme život i to u više navrata. “Preživjela sam samo zato što je Bog odlučio da nije vruheme da odem”, rekla je.
Marija više nikada nije snimila nijednu golišavu scenu tokom čitave karijer i snimila je preko 50 filmova, ali je ipak imala problema da se distancira od jednom stečenog imidža seksualnog simbola i nikada nije doživljavana kao ozbiljna glumica.
Scena.ba
